34. Yıl ve KKTC
20.07.2008
TMT (Türk Mukavemet Teşkilatı) ile başlayan kutsal mücadele, bundan 34 yıl evvel, 20 Temmuz 1974’te mutlu sona ulaşmıştı.
Şehit kanları ile sulanmış vatan toprağı Kıbrıs, yıllar geçtikçe yabancılaşan, anavatandan uzaklaşan, bir garip vatan toprağı durumuna düştü, daha doğrusu düşürüldü. T.C.’yi yöneten hükümetlerce.
Okur-Yazarlık oranı % 100 olan KKTC’de, adanın fiziksel şartları da göz önüne alınarak, TC tarafından oluşturulması gereken; hafif sanayi ve/veya Elektrik-Elektronik montaj sanayi iken, maalesef
Tekstil ve Turizm ön plana çıkmış, Tekstil sektörüne İngiltere’nin % 14 vergi koyması ile sektör bitme noktasına gelmiştir. Turizm ise esnafa, dolayısıyla KKTC’ye direkt bir faydası olmamıştır.
Diğer taraftan THY’nin sabah namazını müteakip seferleriyle, turistlere adeta işkence çektirilmiştir. Sabah uçağını yakalayabilmek için, 05.00 gibi otelden ayrılmak gerekmiştir.
Belli bir süre yapay çiçek, elektronik eşya ve porselen yemek takımı satışı, esnafın yüzünü güldürmüşken, Türkiye’den gelen baskılarla “bavul turizmi” de engellenmiştir.
Tüm bunlar yaşanırken, bizler hamaset dolu nutuklarla “Yavru Vatan” edebiyatı yapıp durduk, kendi kendimize.
Hâlâ geç kalmış değiliz. Et ile tırnak gibi olduğumuz KKTC’ye acilen yeni teknoloji televizyon, bilgisayar gibi montaj sanayini yerleştirmeliyiz.
Düşünün Zorlu Şirketler Grubu, Güney Afrika’ya kadar gidip, yatırım yapmaktadır. Başbakanımız Vestel Yönetimi ile konuşsa, gerekli yatırım teşvikleri de verilerek, üretim KKTC’ye kaydırılsa, oradan deniz yoluyla Ortadoğu ve Türki Cumhuriyetlere pazarlansa… İnanın çok uzak hayaller değil yeter ki isteyelim.
Adaya yıllık ortalama +/- 400 Milyon $ akıtarak, KKTC’yi kalkındıramayız. Balık tutup vermek yerine olta vermemiz gerekiyor.
Nice 34. yıllara sevgiyle, umutla.
Saygılarımla
TMT (Türk Mukavemet Teşkilatı) ile başlayan kutsal mücadele, bundan 34 yıl evvel, 20 Temmuz 1974’te mutlu sona ulaşmıştı.
Şehit kanları ile sulanmış vatan toprağı Kıbrıs, yıllar geçtikçe yabancılaşan, anavatandan uzaklaşan, bir garip vatan toprağı durumuna düştü, daha doğrusu düşürüldü. T.C.’yi yöneten hükümetlerce.
Okur-Yazarlık oranı % 100 olan KKTC’de, adanın fiziksel şartları da göz önüne alınarak, TC tarafından oluşturulması gereken; hafif sanayi ve/veya Elektrik-Elektronik montaj sanayi iken, maalesef
Tekstil ve Turizm ön plana çıkmış, Tekstil sektörüne İngiltere’nin % 14 vergi koyması ile sektör bitme noktasına gelmiştir. Turizm ise esnafa, dolayısıyla KKTC’ye direkt bir faydası olmamıştır.
Diğer taraftan THY’nin sabah namazını müteakip seferleriyle, turistlere adeta işkence çektirilmiştir. Sabah uçağını yakalayabilmek için, 05.00 gibi otelden ayrılmak gerekmiştir.
Belli bir süre yapay çiçek, elektronik eşya ve porselen yemek takımı satışı, esnafın yüzünü güldürmüşken, Türkiye’den gelen baskılarla “bavul turizmi” de engellenmiştir.
Tüm bunlar yaşanırken, bizler hamaset dolu nutuklarla “Yavru Vatan” edebiyatı yapıp durduk, kendi kendimize.
Hâlâ geç kalmış değiliz. Et ile tırnak gibi olduğumuz KKTC’ye acilen yeni teknoloji televizyon, bilgisayar gibi montaj sanayini yerleştirmeliyiz.
Düşünün Zorlu Şirketler Grubu, Güney Afrika’ya kadar gidip, yatırım yapmaktadır. Başbakanımız Vestel Yönetimi ile konuşsa, gerekli yatırım teşvikleri de verilerek, üretim KKTC’ye kaydırılsa, oradan deniz yoluyla Ortadoğu ve Türki Cumhuriyetlere pazarlansa… İnanın çok uzak hayaller değil yeter ki isteyelim.
Adaya yıllık ortalama +/- 400 Milyon $ akıtarak, KKTC’yi kalkındıramayız. Balık tutup vermek yerine olta vermemiz gerekiyor.
Nice 34. yıllara sevgiyle, umutla.
Saygılarımla
Sabih Samur
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder